Przejdź do treści
Strona główna » Modlitwy » Magnificat / Kantyk Maryi / Wielbi dusza moja Pana / Pieśń Maryi

Magnificat / Kantyk Maryi / Wielbi dusza moja Pana / Pieśń Maryi

Przymuszony w Imię Jezusa do wyznania prawdy, Lucyfer powiedział mi pewnego dnia: „Nie zdajecie sobie sprawy… prosicie, prosicie…, ale nie zdajecie sobie sprawy z łask, które tracicie zapominając podziękować Pani za obronę, jaką roztacza ona nad kapłanami i nad rodzinami. Osłania ich swoim płaszczem… Nie zdajecie sobie sprawy”.

Zaleca się odmawiać Magnificat za każdym razem podczas modlitwy, by podziękować Panu za łaski, jakich nam udzielił.
Źródło: Ks. Tournyol du Clos, „Uwolnienie z mocy złego ducha. Praktyczny poradnik”, Wydawnictwo AA

Tekst pieśń (Magnificat) zaczerpnięto bezpośrednio z Ewangelii wg św. Łukasza (Łk 1,46-55), która mówi o przybyciu Maryi do swojej krewnej, Elżbiety. Jest to pieśń pochwalna samej Matki Bożej, sławiącej „wielkie rzeczy”, które Jej Bóg uczynił.

Wielbi dusza moja Pana (Magnificat)

Wielbi dusza moja Pana * i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. * Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia,
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, * a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie * nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, * rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, * a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, * a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, * pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, * Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu jak była na początku, teraz i zawsze, i na wieki wieków. Amen.

Magníficat ánima mea Dóminum (wersja łacińska)

Magníficat ánima mea Dóminum, * et exsultávit spíritus meus in Deo salvatóre meo;
quia respéxit humilitátem ancíllæ suæ, * ecce enim ex hoc beátam me dicent omnes generatiónes.
Quia fecit mihi magna, qui potens est: * et sanctum nomen eius,
et misericórdia eius in progénies et progénies * timéntibus eum.
Fecit poténtiam in brácchio suo, * dispérsit supérbos mente cordis sui,
depósuit poténtes de sede, * et exaltávit húmiles,
esuriéntes implévit bonis, * et dívites dimísit inánes.
Suscépit Israel, púerum suum, * recordátus misericórdiæ,
sicut locútus est ad patres nostros, * Abraham et sémini eius in sæcula.