O ogniu Ducha Pocieszyciela. O życie życia wszelkiego stworzenia,
jesteś święty ożywiając formy,
jesteś święty namaszczając niebezpieczne złamania,
jesteś święty oczyszczając cuchnące rany.
O tchnienie świętości, o ogniu miłości,
o słodki smaku w piersiach, i wylewności serc w aromacie cnót.
O źródło przeczyste, w którym okazuje się,
że Bóg gromadzi błądzących i szuka zagubionych.
O pancerzu życia, i nadziejo zespolenia wszystkich członków,
o pasie honoru: Ocal błogosławionych.
Uchroń tych, którzy uwięzieni przez nieprzyjaciela,
i rozwiąż więzy tych, których moc Boża chce uwolnić.
O drogo najpotężniejsza, która wszystko przenikasz
na wysokościach niebios i na ziemi i we wszystkich otchłaniach.
Ty wszystko jednoczysz i gromadzisz.
Dzięki tobie płyną chmury i unosi się eter,
kamienie mają wilgoć, wody tworzą potoki,
a ziemia wydaje zieleń.
Także Ty zawsze kształcisz uczonych,
uszczęśliwionych dzięki inspiracji mądrości.
Dlatego niech Ci będzie chwała,
który jesteś dźwiękiem chwały i rozkoszą życia,
nadzieją i honorem potężnym ofiarowany darze światła.
(tłum. M. Kowalewska, „Bóg – Kosmos – Człowiek w twórczości św. Hildegardy z Bingen”, Lublin 2007, s. 89-90.