Odnówcie się duchem w waszym myśleniu i przyobleczcie nowego człowieka (Ef 4, 23-24)
Zmiłuj się nade mną, Boże, w łaskawości swojej, *
w ogromie swej litości zgładź nieprawość moją.
Obmyj mnie zupełnie z mojej winy *
i oczyść mnie z grzechu mojego.
Uznaję bowiem nieprawość moją, *
a grzech mój jest zawsze przede mną.
Przeciwko Tobie samemu zgrzeszyłem *
i uczyniłem, co złe jest przed Tobą,
Abyś okazał się sprawiedliwy w swym wyroku *
i prawy w swoim sądzie.
Oto urodziłem się obciążony winą *
i jako grzesznika poczęła mnie matka.
A Ty masz upodobanie w ukrytej prawdzie, *
naucz mnie tajemnic mądrości.
Pokrop mnie hizopem, a stanę się czysty, *
obmyj mnie, a nad śnieg wybieleję.
Spraw, abym usłyszał radość i wesele, *
niech się radują kości, które skruszyłeś.
Odwróć swe oblicze od moich grzechów *
i zmaż wszystkie moje przewinienia.
Stwórz, Boże, we mnie serce czyste *
i odnów we mnie moc ducha.
Nie odrzucaj mnie od swego oblicza *
i nie odbieraj mi świętego ducha swego.
Przywróć mi radość Twojego zbawienia *
i wzmocnij mnie duchem ofiarnym.
Będę nieprawych nauczał dróg Twoich *
i wrócą do Ciebie grzesznicy.
Uwolnij mnie, Boże, od kary za krew przelaną, †
Boże, mój Zbawco, *
niech sławi mój język sprawiedliwość Twoją.
Panie, otwórz wargi moje, *
a usta moje będą głosić Twoją chwałę.
Ofiarą bowiem Ty się nie radujesz, *
a całopalenia, choćbym dał, nie przyjmiesz.
Boże, moją ofiarą jest duch skruszony, *
pokornym i skruszonym sercem Ty, Boże, nie gardzisz.
Panie, okaż Syjonowi łaskę w Twej dobroci, *
odbuduj mury Jeruzalem.
Wtedy przyjmiesz prawe ofiary: dary i całopalenia, *
wtedy składać będą cielce na Twoim ołtarzu.
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Psalm 51 w tradycji kościelnej i w liturgii współczesnej
Psalm 51 jest znany także pod tradycyjnym tytułem łacińskim Miserere. Już pierwsi chrześcijanie, którzy czerpali z tradycji judaistycznej i liturgii świątyni jerozolimskiej, włączyli go do pierwotnej liturgii Kościoła. W czasach św. Augustyna z Hippony razem z Psalmami 6, 32, 38, 102, 130 oraz 143, Miserere stanowiło grupę psalmów, w wykonywaniu których, wyrażano żal za grzechy. Psalm 51 był recytowany na zakończenie codziennej modlitwy porannej.
Zgodnie z tradycją Kościół katolicki oraz Kościoły wschodnie używają tego psalmu w liturgii pokutnej i żałobnej (wielki post, liturgia pogrzebu dorosłych). Niektóre zgromadzenia zakonne recytują go w każdy piątek w czasie tzw. partykularnego rachunku sumienia. Zastępuje on wówczas nowotestamentalny hymn Magnificat. Kościół katolicki praktykuje recytację części tego psalmu w czasie tzw. Asperges, tzn. pokropienia wiernych wodą święconą na początku niedzielnej Mszy św. Nazwa rytu to łacińskie słowo zaczerpnięte z wersetu 9 (Pokrop mnie). Brewiarz katolicki rozpoczyna każdego dnia werset 17 zaczerpnięty z tego psalmu (Panie, otwórz moje wargi, a usta moje będą głosić Twoją chwałę. – Wezwanie). W Kościele wschodnim psalm ten wszedł na stałe do rytuału pokutnego odpowiadającego katolickiemu sakramentowi pokuty. W Kościele koptyjskim mnisi odmawiają go każdego dnia kilkakrotnie w liturgii godzin, jako modlitwę wyznania win i prośby o przebaczenie.
źródła: Wikipedia, http://www.biblia.pl/rozdzial.php?id=884
https://brewiarz.pl/indeksy/pokaz.php3?id=1&nr=056